Beter Onderwijs Nederland vindt het advies van de Onderwijsraad Talige diversiteit benutten om meertaligheid te gebruiken als springplank naar goede beheersing van het Nederlands een schijnoplossing. De Raad omschrijft nauwelijks het probleem waarvoor het een oplossing voorstelt, stelt sociaal wetenschapper Iris Breetveld in een reactie op de BON-stek. Hieronder en (verder) op de BON-stek haar reactie op het advies.
“Dat probleem is ongetwijfeld het aandeel niet-Nederlandstalige leerlingen in het funderend onderwijs dat almaar toeneemt als gevolg van migratie. Het aandeel leerlingen voor wie Nederlands niet de thuistaal is, steeg van circa 15% in 2015/16 naar ongeveer 25% in 2024/25. Zij hebben doorgaans een achterstand in het Nederlands, de wettelijke onderwijstaal in het funderend onderwijs.

De Cito-scores eindtoets basisonderwijs tonen een verschil in gemiddelde tussen leerlingen met Nederlands als thuistaal versus leerlingen met een buitenlandse taal als thuistaal. De Citoscore ligt gemiddeld lager in geval een andere West-Europese taal de thuistaal is en nog lager wanneer die thuistaal, Arabisch, Turks of Surinaams is. De Citoscore is tezamen met het leerkrachtadvies medebepalend voor verwijzing naar het schooltype VO.
In het voortgezet onderwijs zijn de PISA-scores ook verschillend naar thuistaal. Leerlingen met andere thuistalen dan het Nederlands scoren lager; het laagst als de thuistaal ook geen Europese taal is. Bovendien is het aandeel laag opgeleide ouders bij degenen met een niet-Europese buitenlandse thuistaal het grootst.

Ter verklaring van deze prestatiekloof wordt institutionele discriminatie aangevoerd, dat zich manifesteert in monolingualisme, lage verwachtingen en negatieve attitude ten aanzien van meertaligheid . … (vervolg op de BON-stek)

Bron: BON